حواریون

عيسى مسيح در آغاز قيام خويش، يارانى را برگزيد تا به نشر دعوت وى كمك كنند. اين موضوع را در انجيل مى خوانيم:

«(18)و چون عيسى به كناره درياى جليل مى خراميد، دو برادر يعنى شمعون مسمى به «پطرس» و برادرش اندرياس را ديد كه دامى در دريا مى اندازد؛ زيرا صياد بودند (19) بديشان گفت: «از عقب من آييد تا شما را صياد مردم گردانم» (20) در ساعت دامها را گذارده، از عقب او روانه شدند (متى 4: 18-20؛ مرقس 1: 16-1).

اين ياران را معمولا «شاگردان» عيسى مى نامند. او دوازده تن از آنان را برگزيد و آنان را «رسول» ناميد (لوقا 6: 13). قرآن مجيد رسولان حضرت عيسى علیه السلام را «حوارى» مى نامد كه در زبان حبشى به همين معنى است. او مى خواست هنگامى كه پيروزمندانه بر كرسى جلال مى نشيند، آنان نيز بر دوازده كرسى بنشيند و بر دوازده بسط بنى اسرائيل داورى كنند (متى 19: 2).

نام دوازده رسول عيسى در اناجيل (متى 10: 2-4؛ مرقس ‍ 3: 16-19؛ لوقا 6: 14-16؛ اعمال رسولان 1: 13) از اين قرار است:

 1. شمعون (پطرس )؛

 2. اندرياس (برادر پطرس )؛

 3. يعقوب (پسر زبدى )؛

 4. يوحنا (برادر يعقوب )؛

 5. فيليپس ؛

 6. برتولما؛

 7. توما؛

 8. متى ؛

 9. يعقوب (پسر حلفى )؛

 10. تدى (به گفته لوقا: يهودا برادر يعقوب )؛

 11. شمعون غيور؛

 12. يهوداى اسخريوطى .

به گفته اناجيل، همان طور كه عيسى پيشگويى كرده بود، همه رسولان در مورد او لغزش خوردند و هنگام دستگيرى وى، او را رها كردند و گريختند. يهوداى اسخريوطى نيز قبلا با مراجعه به بزرگان يهود، براى كمك به دستگيرى عيسى اعلام امادگى كرده بود و به همين منظور، وى را به آنان نشان داد و در مقابل آن پولى گرفت. پس از رفتن عيسى، يازده رسول ديگر با انتخاب فردى به نام «متياس» به جاى يهوداى اسخريوطى، عدد دوازده را كامل كردند (اعمال رسولان 1: 15 - 26). بزرگترين رسول شمعون است كه عيسى وى را «پطرس» يعنى «صخره» ناميد و او را سنگ زير بناى كليسا يعنى جامعه مسيحيت قرار داد:

«و من نيز تو را مى گويم كه تويى پطرس وبر اين صخره ، كليساى خود را بنا مى كنم و ابواب جهنم بر آن استيلا نخواهد يافت و كليدهاى ملكوت آسمان را به تو مى سپارم و آنچه در زمين ببندى ، در آسمان بسته گردد و آنچه در زمين گشايى ، در آسمان گشاده شود.» (متى  16: 18 - 19؛ 21 : 15 - 19).

يوحنا در خردسالى رسول شده(يوحنا 13: 23 - 25 و 21 : 20) و به عقيده مسيحيان، انجيل خود را در سن پيرى، در پايان قرن اول نوشته است. متاى رسول نيز يكى از اناجيل را نوشته است. همچنين برخى از رساله هاى عهد جديد به پطرس يوحنا و رسولان ديگر منسوب شده است.

 با آنكه عيسى پطرس را به جانشينى خود برگزيده بود، رسول ديگرى به نام «پولس» عملا موقعيت بهترى پيدا كرد و معمار مسيحيت كنونى شد. نام اين شخص در آغاز، «شاؤ ول» بود كه از نامهاى عبرى است و تلفظ يونانى آن «ستولس» مى شود .او پس از قبول مسيحيت، نام خود با به «پولس» تغيير داد كه ترجمه يونانى واژه «شاؤ ول» و به معناى «كوچك» است.

وى با آنكه يك يهود متعصب بود، تابعيت رومى داشت و پس از رفتن عيسى ، به آزار مسيحيان مشغول بود تا اينكه مدعى شد هنگامى كه براى دستگيرى برخى مسيحيان از شهر قدس به دمشق مى رفته است، نور عيسى را در راه ديده و به طریق او مسيحى شده است (اعمال رسولان  9: 1 - 31).

پولس با شور و نشاط فراوان به تبليغ مسيحيت آغاز كرد و در اين راه بسيار رنج كشيد. او كه مدعى رسالت از جانب حضرت مسيح بود، به مناطق مختلف سفر كرد و مسيحيت را به اطراف درياى مديترانه گسترش ‍ داد. رساله هايى نيز به تازه مسيحيان آن مناطق نوشت و به آنان رهنمود داد. برخى از اين رساله ها در كتاب عهد جديد گرد آمده است . انديشه هاى تازه پولس ميان رسولان تنش مى آفريد و درگيريهاى وى با پطرس و ساير رسولان، در كتاب اعمال رسولان و رساله هاى خود او منعكس شده است. وى مى نويسد: «اما چون پطرس به انطاكيه آمد، او را روبرو مخالفت نمودم؛ زيرا كه مستوجب ملامت بود.»(رساله به غلاطيان 2 : 11).

پولس هنگام برشمردن فضائل خويش و خطرهايى كه در راه تبليغ مسيحيت بر خود هموار كرده است، به «برادران كذبه» اشاره مى كند و مقصود او رسولانى است كه با انديشه هاى او مخالفت مى كرده اند:

«(22) آيا عبرانى هستند، من نيز هستم. اسرائيلى هستند، من نيز هستم . از ذريت ابراهيم هستند، من نيز مى باشم(23) آيا خدام مسيح هستند، چون ديوانه حرف مى زنم من بيشتر هستم. در محنتها افزونتر، در تازيانه ها زيادتر، در زندانها بيشتر، در مرگها مكرر(24) از يهوديان پنج مرتبه، از چهل يك كم، تازيانه خوردم(25) سه مرتبه مرا چوب زدند، يك دفعه سنگسار شدم، سه كرت شكسته كشتى شدم، شبانه روزى در دريا به سر بردم(26) در سفرها بارها، در خطرهاى نهرها، در خطرهاى دزدان، در خطرهاى از قوم خود، در خطرها از امتها، در خطرها در شهر، در خطرها در بيابان، در خطرها در دريا، در خطرها در ميان برادران كذبه(27) در محنت و مشقت، در بيخوابيها بارها، در گرسنگى و تشنگى، در روزها بارها، در سرما و عريانى (28) بدون آنچه علاوه بر اينهاست، آن بارى كه هر روزه بر من است يعنى انديشه براى همه كليساها (29) كيست ضعيف كه من ضعيف كه من ضعيف نمى شوم؟ كه لغزش مى خورد كه من نمى سوزم(30) اگر فخر مى بايد كرد، آنچه به ضعف من تعلق دارد، فخر مى كنم (31) خدا و پدر عيسى مسيح مسيح خداوند كه تا به ابد متبارك است، مى داند كه دروغ نمى گويد(32) در دمشق، والى حارث پادشاه، شهر دمشقيان را براى گرفتن من محافظت مى نمود(33) و مرا از دريچه اى در زنبيلى از باره قلعه پايين كردند و از دستهاى وى رستم» (رساله دوم به قرنتيان  11: 22 - 33).

گفته مى شود كه پولس در حدود سالهاى 64 - 67 در رم درگذشته است. از نظر مسيحيان جمعى از رسولان مانند پطرس و پولس شهيد شده اند. آرامگاه پطرس در تپه واتيكان شهر رم بسيار اهميت دارد و از دير باز مركز مسيحيت كاتوليك بوده است. كليساى ((سنت پيتر))و كاخها و باغهاى اطراف آن از زيباترين آثار هنرى جهان است.